บทที่ 89

เมื่อออร์แลนโดลืมตาโพลงขึ้นมา สภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคยและกลิ่นฉุนของยาฆ่าเชื้อก็ถาโถมเข้าใส่จนเขาตั้งตัวไม่ติด

คริสซึ่งอยู่ข้างกายเขาตลอดเวลาถึงกับหน้าตาสว่างวาบด้วยความประหลาดใจ “คุณแบงส์ ในที่สุดคุณก็ฟื้นแล้วนะครับ”

ออร์แลนโดไม่รู้เลยว่าตัวเองหมดสติไปนานแค่ไหน สมองของเขามึนงง ร่างกายราวกับถูกบดข...